نوروز ۱۳۹۱ ابتدا به اهواز زادگاهم رفتم و پس از آن به همراه همسر و پدر و مادرم به شیراز رفتیم. از مکانهای مختلفی از جمله دروازه قرآن، آرامگاه سعدی، آرامگاه حافظ، شاه چراغ، باغ ارم، بازار و ارگ وکیل، تخت جمشید، و نقش رستم دیدن کردیم.

اما مهمترین بخش این سفر برای من نقش رستم بود. در ابتدا گیج شده بودم که چرا با نگاه کردن به کوه "رحمت" آثار دو سلسله پادشاهی مختلف مشاهده می شود. یکی آرامگاه های شاهان هخامنشی از جمله داریوش کبیر و خشایارشاه و... و دیگری آثار و حکاکی های پادشاهان ساسانی بر روی سنگ در زیر این آرامگاه ها. سریعاً به فکر فرو رفتم که چرا پادشاهان ساسانی پس از گذشت قرنها و صدها سال -فاصله زمانی بین هخامنشاین و ساسانیان- بر روی کوهی که مقبره پادشاهان هخامنشی است این آثار حکاکی شده که حاکی از پیروزی هایشان در جنگ است را ثبت نموده اند. ناگهان به ذهنم خطور کرد که پادشاهان ساسانی حتما از وجود هخامنشیان آگاه بوده و به پاس قدردانی از آنها و به نشانه اینکه در قدرت و شکوه و جلال پیرو آنها بوده، دین خود را ادا کرده اند. بعد از اینکه به تهران بازگشتم در این خصوص تحقیق کردم که متاسفانه در بیشتر منابع اشاره ای به این موضوع نشده است و تنها نقش رستم را توصیف کرده اند ولی ذکر نکرده اند که چرا از بین این همه کوه ها و مکانهایی که در این کشور موجود بوده (با توجه به اینکه پایتخت ساسانیان دیگر نزدیک شیراز یا مرو دشت نبوده بلکه در نزدیکی بغداد بوده است) شاهان ساسانی آمده و در پایین مقبره شاهان هخامنشی یادبود پیروزی های خود را بر روی کوه سنگی ثبت کرده اند. بعد از مطالعه بیشتر دریافتم که ساسانیان احترام زیادی برای هخامنشیان قائل بوده، اجدادشان اهل پارس بوده، و در موارد و حوزه های مختلف از هخامنشیان تقلید می کرده اند.

و این ادای دین و احترام به پیشینیان با شکوه گذشته چقدر در نظرم زیبا آمد...