ای آمده از عالم روحانی تفت
حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت
می نوش ندانی ز کجا آمده ای
خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت
سوره مبارکه الذاریات آیه 47:
«وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ»
«و آسمان را به قدرت خود برافراشتيم و بىگمان ما [آسمان]گستريم»
درباره لحظه آغازین خلقت جهان یکی از مهمترین نظریه ها نظریه «انفجار بزرگ» است. بر اساس این نظریه در ابتدا ماده ای بسیار متراکم وجود داشته است که مقدار کمی از آن بسیار سنگین بوده است. حدود سیزده و نیم میلیارد سال پیش یک انرژی ناشناخته (انرژی تیره/dark energy) سبب انفجار این ماده چگال شده و سبب بوجود آمدن کهکشانها شده است. بر اساس این نظریه هنوز این انرژی به پایان نرسیده است و در نتیجه کهکشانها هنوز در حال دور شدن از یکدیگر هستند. به نظر می رسد منظور قرآن مجید از گسترده شدن آسمان همین دور شدن کهکشانها از یکدیگر باشد.
افسوس که بی فایده فرسوده شدیم
وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم
نابوده به کام خویش نابود شدیم
قومی متفکرند در مذهب و دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین
میترسم از آن که بانگ آید روزی
که ای بی خبران راه نه آن است و نه این
از آمدنم نبود گردون را سود
وز رفتن من جاه و جلالش نفزود
وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود
کان آمدن و رفتنم از بهر چه بود
سید شهاب الدین ساداتی